دانستنی هایی درباره ی انواع سمعک

نوع سیگنال ورودی که برای ارزیابی شنوایی تقویت شده استفاده می شود نتایج را تحت تاثیر قرار می دهد .مدارهای پیشرفته در پاسخ به سیگنالهای شبه گفتاری به گونه ای متفاوت نسبت به نویز عمل می کنند. بعضی مدارات سیگنالهای باند وسیع شبه گفتاری را مانند نویز پردازش می کنند که نتیجه ی آن فعال شدن مدار noise reduction و تغییر مقدار بهره است و می توان برای ارزیابی on-line قابلیت سمعک از گفتار زنده مثل صدای اعضای خانواده یا سمعک سایر گوینده های آشنا استفاده کرد. اگر عملکرد سمعک با targetها ی تجویز شده مقایسه شود ممکن است تنوع گفتار زنده برای قضاوت در مورد عملکرد سمعک(در مقایسه با آن targetها تعیین شده )بسیار زیاد باشد استفاده از گفتار  کالیبره  و ضبط شده به صورت تکرار شونده را به سمعک وجود ندارد به همین دلیل مقایسه مقادیر بدست آمده از سیستم های مختلف دشوار است .

اجازه دهید اینگونه تصور کنیم یکی از دلایلی که ادیولوژیست ها به صورت روتین از اندازه گیری های پروب میکروفون در بچه ها استفاده نمی کنند این است که نگران مشکلات حین انجام این اندازه گیری ها هستند اگر واقعا مشکل این باشد چگونه می توان روشهای ارزیابی REM را دربچه ها بهبود بخشید ؟

ممکن است اگر بچه هنگام انجام تست خواب آلوده و یا کاملا خواب باشد به ادیولوژیست کمک کند ,اگر بچه بیدار باشد می توان با استفاده از کلیدهای بینایی بدون اینکه باعث حرکات زیاداو شود توجه او را متمرکز کرد, اگر از قبل تنظیمات سمعک توسط کوپلر و RECD به دقت انجام شود زمان انجام REM به طرز چشم گیری کاهش پیدا می کند.

اگر عمق قرار گیری probe tube برای بچه های کوچکتر از 5 سال 10mm بعد از ورودی کانال خارجی گوش و در بچه های بزرگتر ( نه در سایز بزرگسالان ) 15mmبعد از ورودی کانال خارجی باشد احساس راحتی بیشتری را برای انها فراهم میکند . در تمام موارد مکان قرار گیری probe tube به اندازه 5mm بعد از نوک قالب مطلوب است .

نوع سیگنال ورودی که برای ارزیابی شنوایی تقویت شده استفاده می شود نتایج را تحت تاثیر قرار می دهد .مدارهای پیشرفته در پاسخ به سیگنالهای شبه گفتاری به گونه ای متفاوت نسبت به نویز عمل می کنند. بعضی مدارات سیگنالهای باند وسیع شبه گفتاری را مانند نویز پردازش می کنند که نتیجه ی آن فعال شدن مدار noise reduction و تغییر مقدار بهره است و می توان برای ارزیابی on-line قابلیت سمعک از گفتار زنده مثل صدای اعضای خانواده یا سمعک سایر گوینده های آشنا استفاده کرد. اگر عملکرد سمعک با targetها ی تجویز شده مقایسه شود ممکن است تنوع گفتار زنده برای قضاوت در مورد عملکرد سمعک(در مقایسه با آن targetها تعیین شده )بسیار زیاد باشد استفاده از گفتار  کالیبره  و ضبط شده به صورت تکرار شونده را به سمعک وجود ندارد به همین دلیل مقایسه مقادیر بدست آمده از سیستم های مختلف دشوار است .

اجازه دهید اینگونه تصور کنیم یکی از دلایلی که ادیولوژیست ها به صورت روتین از اندازه گیری های پروب میکروفون در بچه ها استفاده نمی کنند این است که نگران مشکلات حین انجام این اندازه گیری ها هستند اگر واقعا مشکل این باشد چگونه می توان روشهای ارزیابی REM را دربچه ها بهبود بخشید ؟

ممکن است اگر بچه هنگام انجام تست خواب آلوده و یا کاملا خواب باشد به ادیولوژیست کمک کند ,اگر بچه بیدار باشد می توان با استفاده از کلیدهای بینایی بدون اینکه باعث حرکات زیاداو شود توجه او را متمرکز کرد, اگر از قبل تنظیمات سمعک توسط کوپلر و RECD به دقت انجام شود زمان انجام REM به طرز چشم گیری کاهش پیدا می کند.

اگر عمق قرار گیری probe tube برای بچه های کوچکتر از 5 سال 10mm بعد از ورودی کانال خارجی گوش و در بچه های بزرگتر ( نه در سایز بزرگسالان ) 15mmبعد از ورودی کانال خارجی باشد احساس راحتی بیشتری را برای انها فراهم میکند . در تمام موارد مکان قرار گیری probe tube به اندازه 5mm بعد از نوک قالب مطلوب است .

نوع سیگنال ورودی که برای ارزیابی شنوایی تقویت شده استفاده می شود نتایج را تحت تاثیر قرار می دهد .مدارهای پیشرفته در پاسخ به سیگنالهای شبه گفتاری به گونه ای متفاوت نسبت به نویز عمل می کنند. بعضی مدارات سیگنالهای باند وسیع شبه گفتاری را مانند نویز پردازش می کنند که نتیجه ی آن فعال شدن مدار noise reduction و تغییر مقدار بهره است و می توان برای ارزیابی on-line قابلیت سمعک از گفتار زنده مثل صدای اعضای خانواده یا سمعک سایر گوینده های آشنا استفاده کرد. اگر عملکرد سمعک با targetها ی تجویز شده مقایسه شود ممکن است تنوع گفتار زنده برای قضاوت در مورد عملکرد سمعک(در مقایسه با آن targetها تعیین شده )بسیار زیاد باشد استفاده از گفتار  کالیبره  و ضبط شده به صورت تکرار شونده را به سمعک وجود ندارد به همین دلیل مقایسه مقادیر بدست آمده از سیستم های مختلف دشوار است .

اجازه دهید اینگونه تصور کنیم یکی از دلایلی که ادیولوژیست ها به صورت روتین از اندازه گیری های پروب میکروفون در بچه ها استفاده نمی کنند این است که نگران مشکلات حین انجام این اندازه گیری ها هستند اگر واقعا مشکل این باشد چگونه می توان روشهای ارزیابی REM را دربچه ها بهبود بخشید ؟

ممکن است اگر بچه هنگام انجام تست خواب آلوده و یا کاملا خواب باشد به ادیولوژیست کمک کند ,اگر بچه بیدار باشد می توان با استفاده از کلیدهای بینایی بدون اینکه باعث حرکات زیاداو شود توجه او را متمرکز کرد, اگر از قبل تنظیمات سمعک توسط کوپلر و RECD به دقت انجام شود زمان انجام REM به طرز چشم گیری کاهش پیدا می کند.

اگر عمق قرار گیری probe tube برای بچه های کوچکتر از 5 سال 10mm بعد از ورودی کانال خارجی گوش و در بچه های بزرگتر ( نه در سایز بزرگسالان ) 15mmبعد از ورودی کانال خارجی باشد احساس راحتی بیشتری را برای انها فراهم میکند . در تمام موارد مکان قرار گیری probe tube به اندازه 5mm بعد از نوک قالب مطلوب است .

نوع سیگنال ورودی که برای ارزیابی شنوایی تقویت شده استفاده می شود نتایج را تحت تاثیر قرار می دهد .مدارهای پیشرفته در پاسخ به سیگنالهای شبه گفتاری به گونه ای متفاوت نسبت به نویز عمل می کنند. بعضی مدارات سیگنالهای باند وسیع شبه گفتاری را مانند نویز پردازش می کنند که نتیجه ی آن فعال شدن مدار noise reduction و تغییر مقدار بهره است و می توان برای ارزیابی on-line قابلیت سمعک از گفتار زنده مثل صدای اعضای خانواده یا سمعک سایر گوینده های آشنا استفاده کرد. اگر عملکرد سمعک با targetها ی تجویز شده مقایسه شود ممکن است تنوع گفتار زنده برای قضاوت در مورد عملکرد سمعک(در مقایسه با آن targetها تعیین شده )بسیار زیاد باشد استفاده از گفتار  کالیبره  و ضبط شده به صورت تکرار شونده را به سمعک وجود ندارد به همین دلیل مقایسه مقادیر بدست آمده از سیستم های مختلف دشوار است .

اجازه دهید اینگونه تصور کنیم یکی از دلایلی که ادیولوژیست ها به صورت روتین از اندازه گیری های پروب میکروفون در بچه ها استفاده نمی کنند این است که نگران مشکلات حین انجام این اندازه گیری ها هستند اگر واقعا مشکل این باشد چگونه می توان روشهای ارزیابی REM را دربچه ها بهبود بخشید ؟

ممکن است اگر بچه هنگام انجام تست خواب آلوده و یا کاملا خواب باشد به ادیولوژیست کمک کند ,اگر بچه بیدار باشد می توان با استفاده از کلیدهای بینایی بدون اینکه باعث حرکات زیاداو شود توجه او را متمرکز کرد, اگر از قبل تنظیمات سمعک توسط کوپلر و RECD به دقت انجام شود زمان انجام REM به طرز چشم گیری کاهش پیدا می کند.

اگر عمق قرار گیری probe tube برای بچه های کوچکتر از 5 سال 10mm بعد از ورودی کانال خارجی گوش و در بچه های بزرگتر ( نه در سایز بزرگسالان ) 15mmبعد از ورودی کانال خارجی باشد احساس راحتی بیشتری را برای انها فراهم میکند . در تمام موارد مکان قرار گیری probe tube به اندازه 5mm بعد از نوک قالب مطلوب است .

تغييرات فشار ايجاد شده با حركت رو به خارج دريچه گرد مرتفع مي شود و بدون وجود اين دريچه، امكان جابجايي مايعات حلزون وجود ندارد. تغييرات فشار در مجراي حلزوني مطابق با ارتعاش محرك صوتي، به صورت تابعي از زمان متفاوت است. غشاي پايه در قاعده حلزون سفتي بيشتري داشته و به سمت راس حلزون از سفتي آن كاسته مي شود. بايد توجه داشت كه تغييرات سفتي غشاي قاعده اي با پهنا (كه به سمت راس افزايش مي يابد)، ضخامت (كه به سمت اینجا راس كاهش مي يابد) و ساختار آناتوميكي آن در ارتباط است. اين عوامل نشان داده شده است.

پيامد عملكردي گراديان سفتي غشاي پايه همچنان كه در شكل مشاهده مي شود، نوسانات فشار يك محرك تون ـ خالص، موج متحرك را ايجاد مي كند. اين موج به سمت راس حلزون حركت مي كند و پوش آن در نقطه اي از غشاي پايه كه توسط فركانس محرك تعيين مي شود، به حداكثر دامنه خود رسيده و سپس به سرعت ميرا مي گردد. اين فرآيند در بخش C از شكل 7-2 و بر مبناي مطالعات اوليه جورج رون بكزي نمايش داده شده است. اين نمودار، حركت انفعالي غشاي پايه را نشان مي دهد كه فقط به وجود ساختارهاي مكانيكي حلزون و بدون تاثير گذاري فرآيندهاي بيولوژيكي فعال وابسته است. پس از بررسي مكانيسم تبديل حلزوني، مجددا به بحث مكانيسم فعال غشاي پايه پرداخته مي شود.

اندام كورتي

اندام كورتي كه به غشاي پايه متصل است از سلول هاي مويي، سلول هاي حمايت كننده آنها و پايانه هاي عصبي كه عصب دهي سلول هاي مويي را به عهده دارند تشكيل شده است. سكن الكترون ميكروگراف نماي سطحي اندام كورتي نشان داده شده است. در اين تصوير، غشاي تكتوريال از روي رتيكولار لامينا برداشته شده تا الگوي قرار گيري سلول هاي مويي داخلي و خارجي مشخص گردد. سلول هاي مويي توسط گروهي از سلول هاي دايترز، بخش هايي از رتيكولار لامينا را شكل مي دهند. در سطح فوقاني سلول هاي حمايتي ميكروويلي هاي فراواني وجود دارد. تعداد كمتر ميكروويلي ها در سطح سلول هاي مويي به تمايز آنها را از سلول هاي حمايتي كمك مي كند

ليگامان حلقوي و نوار عروقي

ليگامان حلقوي نقطه اتصال غشاي پايه به د يواره حلزون محسوب شده و در عين حال از نوار عروقي محافظت مي كند. نوار عروقي اصلي ترين منطقه خون رساني در حلزون است و از سه لايه اصلي به نام هاي لايه سلول هاي حاشيه اي تيره، لايه سلول هاي مياني روشن و لايه سلول هاي قاعده اي تشكيل شده است و شبكه اي از شريانچه ها در بين اين سه لايه قرار مي گيرد. حداقل دو عملكرد اصلي در مورد نوار عروقي شرح داده شده است. اول اين كه انرژي شريان هاي خون رسان به فرآيند هاي متابوليكي زيادي از جمله پمپ پتاسيم (K+) نياز دارد كه افزايش غلظت پتاسيم در اسكالامديا را موجب مي شود. اين امر پتانسيل آندولنفاتيكي معادل 80+ ميلي ولت ايجاد مي كند كه براي تحريك مكانيسم تبديل سلول هاي مويي ضروري است. از سوي ديگر،منطقه ليگامان حلقوي مسئول باز گرداندن پتاسيم هاي اضافي اسكالامديا (كه طي روند تبديل انرژي سلول هاي مويي توليد شده اند) به نوار  عروقي محسوب مي گردد.

تصويري شماتيك از انشعاب نورون هاي زيتوني حلزوني خارجي و داخلي به سلول هاي مويي خارجي و داخلي در اندام كورتي حلزون .

DCN  , هسته ي حلزون پشتي ; MSO , زيتون فوقاني داخلي ; DLPO ,  زيتون خلفي خارجي پشتي ; VCN ,  هسته حلزوني شكمي يا قدامي ; DMPO ,  زيتون خلفي داخلي شكمي ; LSO  سمعک , زيتون فوقاني خارجي : DPO ,  دور زيتوني پشتي ; TB , جسم ذوزنقه اي ;  LNTB ,هسته ي خارجي جسم ذوزنقه اي ; VNTB ,  هسته ي قدامي جسم ذوزنقه اي ; VPO , دور زيتوني شكمي  . ( اقتباس شده از Sahley و همكاران ، 1997 ) .

تصوير شماتيك از مدارهاي نوروني زمينه اي حلقه ي رفلكس صدا براي سيستم زيتوني حلزوني داخلي ( ( MOC .

اثرات Antimasking رفلكس زيتوني حلزوني داخلي ، اثرات طرحي براي پاسخ فيبر فركانس مميزه به سيگنال فركانسي بالا در مقابله با نويز زمينه (A vs B ) و فعاليت سيستم زيتوني حلزوني داخلي (  B vs C) است . ( اقتباس شده از Liberman و Guinan ,  1998 ) .

یک اندازه متناوبی که معادل پهنای باند مستطیلی شکل است.پهنای باند فیلتر مستطیل شکل که نقطه اوج یکسانی دارد مانند فیلتر interest و این که نیروی کلی یکسان برای درونداد نویز سفید دارد.
ERBفیلتر شنوایی کمی بیشتر از پهنای باند db3است.در چرایی مطالب معنی ARB فیلتر شنوایی استفاده مصمم شنوندگان جوان با شنوایی نرمال و استفاده کردن از سطح متوسط صدا با ARBنرمال مشخص شده است (هرجا که زیر نویس N آمده است نشان دهنده شنوایی نرمال می باشد. )
یک توصیف تساوی ARB نرمال مانند عملکرد فرکانس مرکزی F(HZ):
ERB n =24.7(0.00437 F +1)
گاهی اوقات این فرمول برای نمودار psychoacousticalداده ها روی یک مقیاس فرکانسی وابسته به ERB n مفید است. در اصل مقدار ERB nبه عنوان واحد فرکانسی استفاده میشود.
برای مثال مقدار  ERB nبرای فرکانس مرکزی 1KHZ حدوداً 134HZ است.
بنابراین یک افزایش در فرکانس 934HZ تا 1066 HZ یک گام 1واحدی ERB n را ارائه می کند.
یک فرمول مربوط یه شمار ERB n به فرکانس:
ERB n = number = 21.4 log (0.00437 F + 1)
در اینجا F  فرکانس به واحد هرتز(HZ) است.
این مقیاس به طور ادراکی مشابه مقیاس bark که توسط    zwicker و همکاران پیشنهاد شده است، می باشد.
اگر چه گاهی در مقدار های عددی با هم فرق میکنند.
روش نویز شکافدار به مو قعیت های گنجانده شده طراحی شده است و شکاف طیفی در حدود فرکانس سیگنال به طور نامتناسب در صدا قرار گرفته است.
در فیلتر شنوایی اندازه بی تقارنی ثبت شده است اما آنالیز نتایج خیلی سخت تر است و یک جهش فرکانسی شنیداری در شرح دارد.
این ورای حدود فصل ، برای توضیح دادن در مورد روش آنالیز ها است.
نتایج نشان داده است که فیلتر شنوایی به طور معقولانه با سطوح صدای میانه متناسب است .
اما به طور فزاینده در سطح های بالا غیر متقارن شده است که سمت فرکانس های پایین کم عمق تر از سمت فرکانس های بالا است .
شکل های مشق شده فیلتر که در روش نویز شکاف دار استفاده می شوند کاملا شبیه به PTC های وارونه است ، به جز PTC هایی که کمی در اطراف رأسشان تیز تر شده است احتمالاً به عنوان نتیجه ی Off frequency  شنوایی است.
  
الگو های پوشش و الگو های بر انگیزش :
در توصیف آزمون های masking تا اینجا فرکانس سیگنال ثابت نگه داشته شده است .
در صورتیکه پوشش دهدنه متنوع بود.
این آزمون ها بیشتر مختص ارزیابی شکل فیلتر شنوایی در فرکانس مرکزی معین است ، هرچند بسیاری از آزمئن های اولیه روی masking وارونه انجام شد؛ پوشش دهنده در هردو سطح ثابت بود و فرکانس سیگنال آستانه ای که اندازه گیری شده بود به عنوان عملکرد فرکانس سیگنال مطرح شد.
نتایج عملکرد ها الگو های پوششی یا ادیو گرام های پوشش داده شده نامیده شدند.
الگوهای پوشش نشان می دهند شیب منحنی های دارای شیب عمیق در سمت فرمانس پایین (وقتی که فرکانس سیگنال زیر پوشش دهنده است .)

 

شماتیک قرارگیری معمول سر الکترود و تحویل دهنده صدا در کانال گوش را نشان می دهد.

جایگذاری الکترود ثبت

یکی از مهمترین فاکتورها که بر نحوه ثبت ECOG تاثیر می گذارد سمعک مکان و نوع الکترود ثبتی است که استفاده می شود. هر چه جایگذاری الکترود ثبت به منبع تولید پتانسیل نزدیکتر باشد موجب بهبود سیگنال به نویز و ثبت پایدارتر می شود. جایگذاری الکترود ثبت در نزدیک حلزون برای بیماران موجب ناراحتی خواهد بود. چندین گزینه برای طراحی و قرارگیری الکترود وجود دارد که امروزه استفاده می شود.

ثبت مستقیم از عصب

در حیوانات، که اندازه گیری تهاجمی می تواند تحت بیهوشی عمومی انجام گیرد عصب شنوایی می تواند بیرون آورده شود و الکترود می تواند مستقیما بر عصب شنوایی جای بگیرد تا AP یا ECAP را ثبت کند. اگرچه محل خوبی برای ثبت SP یا CM نیست خصوصیات ثبت AP در این روش مشابه آن هایی است که از دریچه گرد ثبت می شود. به هر حال، ثبت مستقیم از عصب در انسان ها به وضعیت هایی محدود است که عصب شنوایی در معرض جراحی قرار دارد، به عنوان مثال در طول جراحی های جمجمه. ثبت مستقیم از عصب می تواند برای مانیتورینگ حین جراحی مفید باشد زیرا نسبت سیگنال به نویز مطلوب موجب کشف پاسخ با میانگین گیری بسیار کم می شود.

ثبت های درون حلزون

ممکن است ECOG را از الکترود ثبتی که درون حلزون قرار دارد ثبت کنیم. در حیوانات الکترود ها می توانند درون اسکالا قرار بگیرند و براب ثبت ECOG مورد استفاده قرار بگیرند. جایگذاری مستقیم الکترود ثبت در حلزون موجب اندازه گیری پاسخ های مکان ویژه تر نسبت به آنچه از الکترود موجود در گوش میانی بدست می آید، می شود و همچنین وضوح مناسبی را برای CM و SP ایجاد می کند. الکترود های ثبت داخل حلزونی ابتدا برای اهداف تحقیقاتی در جمعیت حیوانات مورد استفاده قرار می گرفت زیرا در بسیاری از جمعیت های بیماران، قرارگیری الکترود ثبت داخل حلزون تهاجمی خواهد بود.

کاربران کاشت حلزون نشان دهنده ی جمعیتی هستند که می توان AP چند جزئی را از الکترود های داخل حلزونی آن ها ثبت کرد. به هر حال در این جمعیت بیماران، باید محرک الکتریکی به جای محرک آکوستیکی استفاده شود. براون و همکاران ابتدا ثبت ECAP ها را از افرادی که از سیستم کاشت حلزون Ineraid استفده می کردند را توضیح داد. این کاشت چند الکترودی موجب دسترسی مستقیم به الکترود های داخل حلزونی از طریق رابط محوری پوستی می شود. برای اندازه گیری پاسخ ها یک جفت الکترود تحریک می شوند و یک الکترود دیگر برای ثبت پاسخ استفاده می شود. استفاده از تحریک الکتریکی و نزدیکی تحریک و الکترود های ثبت موجب مشکلات قابل توجه آرتیفکت محرک می شود که در قسمت بعدی توضیح داده می شود. اخیرا روش هایی برای ثبت ECAP از الکترود های موجود در حلزون در سیستم های کاشت حلزون بدون رابط پوستی ایجاد شده است. نرم افزار/ سخت افزار مورد استفاده برای ثبت در بیماران کاشت شده با کاشت حلزون هسته ای ارزیابی پاسخ عصبی از راه دور(NRT) نام دارد. در یک سیستم دیگر نیز عکسبرداری پاسخ عصب (NRI) نام دارد.

به علاوه برای تفاوت آشکار در حالت تحریک، ارزیابی ECAP با کاشت حلزون با ثبت صوتی الکتروکوکلئوگرافی در جایی که نیازی به جایگذاری خارجی الکترودها نیست متفاوت است. الکترودهای تحریک و ثبت از 16 تا 22 الکترود داخل حلزونی همچنین از الکترودهای مرجع قرارگرفته در خارج گوش انتخاب می شوند. که موجب می شود تا حدی کنترل مکان تحریک در طول حلزون همچنین مکان ثبت ایجاد شود. برخی مطالعات عنوان کردند که مکان ثبت و تحریک می تواند درجه ای از ویژگی فاصله ای را ایجاد کند.

یکسری از شواهد حاکی از وجود مراکز زیر و بمی در جایروس هشل جانبی یا قدامی – جانبی است ولی این نتایج اخیرا" زیرسوال رفته اند . رزولوشن فضایی FMRI ( به میزان 1 سانتی متر ) سمعک امکان لوکالیزاسیون کلی فعالیت عصبی را فراهم می کند ولی رزولوشن زمانی محدود این تکنیک ( حدود 10 سانتی متر ) امکان لوکالیزاسیون کلی فعالیت عصبی را فراهم می کند ولی رزولوشن زمانی محدود این تکنیک ( حدود 10 ثانیه ) مانعی برای نتیجه گیری درباره توالی وقایع عصبی است .

MEG , EEG رزولوشن زمانی بهتری نسبت به FMRI ارایه می دهند در حدود 1 میلی ثانیه پاسخ آغازین به تون های پریودیک ( خالص یا مرکب ) شامل مولفه های ( N 100m ) بانهفتگی نزدیک به 100 میلی ثانیه است که به طور منظم با پریود تغییر می کند . هر چند پاسخ های آغازین مشابهی نیز برای اصواتی که زیر و بمی را برانگخیته نمی کنندرخ می دهد . بنابراین این ادعا که زمان نهفتگی N 100 m یا سایر پارامترهای محرک یا کیفیت های ذهنی زیر و بمی را رمزگذاری می کنند بی احتیاطی است . ارایه ی محرک برانگیزنده ی زیر و بمی قبل از شکل موج شبیه به زیر با پوش طبیعی مشابه امکان تفکیک " پاسخ PITCH ONSET " ( POR ) را از پاسخ آغازین کلی فراهم می کند . زمان نهفتگی و دامنه POR همراه با پریود و میزان تناوب محرک تغییر می کند که حاکی از پاسخ SPECIFIC – PATCH است . با این حال ، پاسخ های مشابهی برای انتقالات بین تحریکات مشاهده شدند که از لحاظ نظم و ترتیب متفاوت هستند ولی موجب انگیزش زیر و بمی نمی شوند یا زیر و بمی را برانگیخته نمی کنند.

 MEG دارای رزولوشن فضایی نسبتا" خوبی است و برای کشف مدرک درباره ی سازماندهی تونوتوپیک یا PERIODOTOPIC  کرتکس شنوایی انسانی کاربرد دارد . متاسفانه نتایج مطالعات مختلف متناقض است . مکان یابی منابع خیلی وابسته به مدل SINGLE - DIPOLE است ولی این مدل برای این نتیجه گیری های جزئی خیلی دقیق نیست .

در مجموع ، علیرغم شهرت و اعتبار چشمگیرشان ، تکنیک های تصویربرداری مغزی غیرتهاجمی صرفا" دیدگاه محدودی را درباره مکانیسم های درک زیر و بمی ارایه می دهند . از جمله مشکلات این تکنیک ها : زرلوشن زمانی یا فضایی محدود ، سطح بالای نویز و واریانس در پاسخ های ارزیابی شده ، سوگیری در راستای ساختارها و پدیده هایی که به راحتی قابل تصویربرداری هستند ، ارتباط نامشخص بین کمیت های اندازه گیری شده ( fmri – BOLD جریانات در دندریت های جمعیت وسیعی از نورون های فردی برای MEG – EEG ) و فعالیت مربوطه داخل مغز و صورت مدل های پیچیده و روش های آماری برای جمع آوری اطلاعات . تکنیک های مثبت تهاجمی احتمالا" تصویر کامل تری از فعالیت مغز انسان را فراهم می کنند ، در بخشی از پروتکل بیش از جراحی بیماران دارای صرع ، آرایه ای الکترودهای SUBDURAL در سطح کرتکس جایگذاری می شوند ، یا الکترودهای عمقی برای ثبت پتانسیل های میدان موضعی و واحدهای عصبی مجزای داخل مغز ، جایگذاری می شوند . پزویکی به ساختارهای مورد نظر ، وسعت سیگنال به نویز مطلوب موجب برتری آن ها نسبت به تکنیک های ثبت غیرتهاجمی شده است .

جنبه هاي مثبت ومنفي يك آستانه تراكمي پايين:

اين مقايسه فرض ميكند كه سمعك جهت تقويت سطوح ورودي معمولي ،براي بيشترين سطح راحتي تعديل شده استومهم نيست كه آستانه تراكمي پذيرفته شود.

مزيت هاي يك آستانه پايين

1-سطوح گفتاري نرم واصوات نرمتر در بين گفتار بيشتر محتمل بر فهميدن هستند.

2-استفاده كننده از اصوات محيطي نرم شبيه صداي خواندن پرندگان وتيك تيك ساعت بيشتر آگاه ميشود.

مضرات يك آستانه پايين

1-نوسان فيدبك محتمل تر است.(به دليل بهره ي بالاتر براي اصوات سطوح پايين)

2-نويز سطوح پايين تر در طول وقفه ها ي طولاني گفتار نسبت به گفتار بيشتر تقويت ميشود.

به كار بردن در كم شنوايي انتقالي وآميخته

در اين فصل هر چيزي با قابليت اجرايي در كم شنوايي حسي عصبي وجود دارد.يك كاهش انتقالي يا يك بخش انتقالي در يك كم شنوايي آميخته ،شامل يك تضعيف تابع فركانسي مربوط به اصوات در گوش مياني ست.در كم شنواييهاي خالص انتقالي آستانه هاي شنوايي،MCL وLDL همه به يك اندازه بالا رفته اند واين بالا رفتن با مقدار تضعيفي كه در گوش مياني اتفاق افتاد برابر است. در كم شنوايي هاي آميخته معقول بنظر مي رسد كه فرض كنيم ،بخش انتقالي هم باعث افزايش هر سه كميت تقريبا به يك اندازه ميشود. اندازه بخش انتقالي در هر فركانس از مقدار ABG در اديوگرام  اینجا کلیک کنید استنباط شده است. بافرض اطلاعات مذكور ،ممكن است بنظر برسد كه تجويز براي فرد داراي كم شنوايي انتقالي، قرار دادن بهره در هر فركانس فقط بايد مساوي با كاهش انتقالي در آن فركانس باشد. بنظر ميرسد اين امر به يك ورودي نرمال به حلزون در حالتي كه خود حلزون سالم است منجر ميشود.متشابها ممكن است به نظر ميرسد كه يك فرد داراي كم شنوايي آميخته بايد به وسيله ي تجويز در براي بخش حسي-عصبي كم شنوايي تناسب پيدا كند وسپس تجويز اضافي بهره مساوي با بخش انتقالي باشد.اگر چه اين موارد شبيه استدلال هاي منتقي بنظر مي رسنداما شاي درست نباشند حداقل در هنگان اجراي آن با تكنولوژي رايج. به طور طولاني تخمين زده شده است كه وقتي يك شخص با كم شنوايي آميخته با يك سمعك شايستگي پيدا ميكند، بهره ي ميانگين مورد نياز با نصف كل كاهش شنوايي بعلاوه ي يك چهارم بخش انتقالي برابر است. با فرض اينكه بهره ي ميانگين تجويز شده با نصف كل كاهش شنوايي برابر است،يك حساب كوچك نشان خواهد داد كه آن مقدار معادل مهيا كردن بهره ميانگين مساوي براي نصف كمبود حسي-عصبي بعلاوه ي سه چهارم بخش انتقالي ست.اين هم هست كه با توجه به مشاهده ي تجربي ،جبران مورد نياز فقط براي 75درصد بجاي 100درصد بخش انتقالي ست. اين امر ممكن است چندين دليل دلشته باشد. اول :هيچ نكته اي در فراهم كردن بهره اضافي وجود ندارد جز اينكه اين بهره از نظر افراطي باعث محدود شدن سمعك شودچون محدود كردن باعث تاثيرات ناخوشايندي در در شنوايي ميشوند.همچنين بهره ي مطلوب به OSPL 90 اي كه ميتواند كسب شود بستگي دارداگر امكان فراهم كردن OSPL 90 كافي براي كم شنوايي هاي انتقالي وآميخته وجود ندارد پس بهره ي مطلوب ممكن است كمتر از حالت تئوري مورد انتظار باشد. يك را ه برا ي توضيح آن اين است كه به علت تراكم هاي وسيله، DR در دسترس براي شنونده كاهش داده ميشود حتي براي يك كاهش شنوايي پيور انتقالي هم چنين است.

منبع: https://www.tehransafir.com

تاریخچه ای دررابطه با داروهای اخیرمصرف شده نیزباید فراهم شود. بسیاری ازبیماران این تصور

اشتباه را دارند که تضعیف وستیبولار ازحملات سمعک سرگیجه جلوگیری می کند ویا آن رابرای آنهاعادی

می کند. به علت تسکین بیش ازحد این داروهای با تاثیرمرکزی ممکن است روند جبران سیستم

عصبی مرکزی برای ضایعات وستیبولار به تاخیر بیفتد وبنابراین فرد باید توجه داشته باشد که

درزمان ممکن مصرف این داروها را کاهش دهد یا آن ها را قطع کند. داروهایی که باید به مصرف

آنها ادامه داد باید به منظور رفع علائم خاصی که با پروسه بهبود بیمارتداخل دارند، باشند.

سایرجنبه های روانی-اجتماعی نیز می توانند دردرک وضعیت بیمار مهم باشند. مشخصات پیچیده

اضطراب، افسردگی یاوابستگی مفرط به داروهای روان درمانی باید تعیین شوند. اطلاع ازمیزان

ناتوانی عملکردی ایجادشده باشکایات وستیبولاربیمار به خصوص روی فعالیت های کاری

ومخصوص اجتماعی، مطلوب است. پایداری وتعهد سیستم حمایتی روان شناسی آنها نیزباید بررسی

شود. خواننده به دو خلاصه مقاله که درباره تاثیر روان شناسی وتکنیک های مدیریتی مربوط به این

موضوع مهم،ارجاع داده می شود (Yardelly2000 وStaab2000).

همانطورکه قبلا ذکرشد، دوعامل مهم درتوسعه تشخیص افتراقی، تعیین خودبخودی بودن علائم

درمقابل تحریک بابینایی یا حرکات سرو مشخصات زمانی علائم می باشد. این مشخصه نقش مهمی

درتوسعه عمل تشخیص دارند وبنابراین بحث کاملتردر این زمینه مناسب است. جدول 20.2، استفاده

ازاین دوجنبه، تاریخچه بیمارو موارد ممکن دیگردرتشخیص راپیشنهاد می کند. برای کمک به

تشخیص افتراقی بین گزینه های دیگر، سایراطلاعات تاریخچه ای وعملکرد شنوایی بیمار می تواند

مفید می باشد. مطالعات Bolah وHalmagyi وFurman وCass حاوی توصیف کامل اختلالات

خاص بوسیله تاریخچه گیری ونتایج آزمایشات می باشد.    

الکترونیستاگموگرافی/ویدئونیستاگموگرافی

ENG سابق، که ازالکتروآکولوگرافی برای ثبت حرکات چشم استفاده می کند، پروسه ایست که به

طورغیرمستقیم وضعیت چشم را به عنوان تابعی اززمان تخمین می زند. این تخمین صرف ازنظراز

بازیا بسته بودن چشم ها وتاریک یا روشن بودن اتاق ثبت، معتبراست. تغییرات ایجادشده دروضعیت

چشم توسط پلاریته پتانسیل قرنیه ای-شبکیه ای (دوقطبی) مربوط به هرالکترود قرارگرفته درنزدیک

چشم، نشان داده می شود (شکل 20.1). به طورتیپیک این الکترودها درخارج اززاویه پلک ها

درهرطرف ونیز دربالا وپایین حداقل یکی ازچشم هاقرار می گیرند (شکل 20.2). به این دلیل که

هدف اولیه سیستم وستیبولار، کنترل حرکات چشم درحین جابجایی سرمی باشد، بنابراین ممکن است

حرکات چشم برای پی بردن به فعالیت ارگان انتهایی وستیبولارمحیطی ومسیرهای     

  vestibulo-ocular مرکزی به کار می روند. اخیرا ویدئوآکولوگرافی مادون قرمز (VNG) به

عنوان جایگزینی برای الکتروآکولوگرافی استاندارد به کارمی رود. مزیت این روش این است که

تخمین مستقیمی ازوضعیت چشم به عنوان تابعی اززمان رادراختیار می گذارد وهم چنین آرتیفکت

های الکتریکی راکاهش می دهد. توجه به این نکته بسیارمهم است که تشخیص دهیم که تکنیک های

ENG وVNG هردو سیستم های ثبت دوبعدی هستند. هردواین روش ها، ثبت مداوم حرکات چشم

درصفحه افقی (yaw) وصفحه عمودی (sagittal یا pitch) را ایجاد می کنند. بنابراین اگرچه

سیستم ویدئویی امکان مشاهده حرکات چشم سه بعدی رافراهم می کند (درصفحات yaw،pitch و

roll)، اما حرکات تعیین شده بوسیله اثرات بعدازتست برای هردو روش یکسان است وتنها حرکات

 چشم درصفحات pitch وyaw رانشان می دهند. درهیچ یک از این روش هاحرکات پیچشی

(حرکات چشم درصفحه roll) تعیین نمی شود

جزئیات تکنیکی

بلوک دیاگرام یک ابزار مورد استفاده برای کسب یک AEP داده شده است. شما باید یک تحریک صوتی برای کسب AEP ارائه دهید. به منظور ثبت AEP ،شما باید پاسخ الکتریکی را از سمعک جمجمه ی فرد (یا برای ECOG،از کانال گوش ،پرده تیمپان ، یا دریچه ی گرد یا پرو منتوری) بدست آورید. الکترود ها به عنوان رابط بین جمجمه (یا گوش) و ابزار الکترونیکی است . به دلیل اینکه AEPs دامنه کوچکی دارند ،ما باید از تقویت کننده های ویژه ای (bioamplifiers نامیده میشود) استفاده کنیم تا این سیگنال ها برای پردازش سیگنال مجدد به حد کافی بزرگ باشد و همچنین استفاده از فیلترینگ برای خلاص شدن از فعالیت الکتریکی ناخواسته رایج است. در نهایت، فعالیت الکتریکی ثبت شده جمجمه باید به یک فرمت دو دویی تبدیل شود به طوری که بتوان توسط یک کامپیوتر دیجیتال مورد استفاده قرار گیرد، ابزاری که این تبدیل را انجام می دهد یک مبدل آنالوگ به دیجتال (ADC)است .یک بار دیگر در فرمت دودویی ،اطلاعات می تواند توسط یک کامپیوتر دیجیتال دستکاری شود. این دستکاری میتواند فیلترهای تکمیلی (فیلترینگ دیجیتال نامیده می شود) و حذف پاسخ هایی که به شدت نویزی تلقی میشوند(رد پاسخ های کاذب نامیده میشود) و یک همزمانی شروع محرک و ثبت پاسخ که در اینجا ما به عنوان معدل گیری سیگنال در حوزه زمانی معرفی خواهیم کرد، شامل شود. در ادامه این بخش مروری خواهیم داشت بر محرک های مورد استفاده برای کسب AEPs (و کالیبراسیون این محرک ها)،الکترود ها،  bioamplifiers، فیلترها ،حذف ارتیفکت(پاسخ کاذب) ،تبدیل انالوگ به دیجیتال و میانگین گیری سیگنال در حوزه زمانی.

ترانزيستورها مي توانند از دو نوع متفاوت( از نظر تكنولوژي )ساخته شوند: دو قطبي و CMOS (نيمه رساناي اكسيد فلز مكمل)، كه هر يك از  آنها امتيازاتي دارد.

ترانزيستور دو قطبي، تمايل به داشتن نويز داخلي پايين تري دارد و ترانزيستور CMOS، تمايل به استفاده كمتري از قدرت باتري دارد. هر دو نوع، در سمعك ها استفاده مي شوند و هر دو مي توانند نويز و مصرف قیمت سمعک تهران صفیر پايين قابل قبولي داشته باشند.

براي كاربردهاي سمعك، يك آمپلي فاير IC مي تواند تعداد كمي تا چندين هزار ترانزيستور را شامل شود كه بستگي به پيچيدگي سمعك دارد.

آمپلي فايرهاي كامل، به اجزاي الكتريكي ديگري هم نياز دارند،مثل ديود، كه به جريان اجازه مي دهد كه از يك راه جريان يابد ،و براي احساس اندازه سيگنال ها استفاده مي شود و درون مدار مجتمع (IC) ساخته مي شود. خازن ها، براي اهداف متنوعي نياز مي شوند، مثل ساخت فيلترها. اگر به اندازه كافي كوچك باشند همچنين اين ها هم درون IC ساخته مي شوند. اگر نه، جداگانه، از خازن هاي مجزايي استفاده مي شود.

در بيشتر سمعك ها، IC ها روي صفحه هاي مداري با اتصال هاي الكتريكي كه قبلا روي آنها چاپ شده اند، نصب مي شوند. اين صفحات مداري مي توانند از فايبرگلاس (كه سفت و محكم است) يا پلاستيك (كه قابل انعطاف است) و به طور جايگزين، مي توانند از سراميك سفت و محكم هم ساخته شوند، كه در اين مورد ، آنها به عنوان زير لايه ناميده مي شوند.

این عمل بسیار سریع اتفاق می افتد(در حدود2تا4ms).زمانی که بطور خاص صدای بعدی بیاید،یک واکه در ترتیب سیلابی طبیعی،سمعک آن را به عنوان الگوی تقویتی نرمال تفسیر می کند.آواهای صدادار(فرکانس های پایین تر) عبور می کنند و پردازش می شوند،همانطور که در طی برنامه های نخستین مشخص سمعک می گردد.زمانی که حروف بی صدای واقعی کشف شد،مدار تراکم فرکانسی دوباره فعال می شود.

سمعک های چندکاناله:

پاسخ فرکانسی سیگنال ورودی پردازش شده،می تواند در باندها و کانال ها تقسیم بندی شود.در حالی که تعریف استانداردی برای این اصطلاحات وجود ندارد،بطور معمول پذیرفته شده که نواحی را نشان می دهند که فقط بهره می تواند تنظیم شود و کانال ها نواحی فرکانسی هستند که تراکم،بسط،مدار کاهش دهنده نویز،دایرکشنالیتی و دیر مدارهای پردازشی سیگنال،می تواند که بطور مستقل برنامه ریزی شود(بوسیله ی مدارات مستقل) و یا برنامه ریزی می شود تا واریانس های اختصاصی فرکانسی داشته باشد.بدام معناست که شما می توانید چندین باند در داخل یک کانال داشته باشید،اما نمی توانید چند کانال درداخل یک باند داشته باشید.هدف کانال های چندگانه آن است که در بسیاری از موارد،کابر سمعک نیازمند درجه های مختلف پردازش سیگنال در نواحی مختلف فرکانسی  داشته باشد.مثلا به دلیل اینکه گفتار آرام ،معمولا در فرکانس های پایین شدت بیشتری دارد،معمولا متمایل به استفاده از یک بسط نقطه زانویی بالاتر(و پیوستگی تراکم نقطه زانویی بالاتر)در فرکانس های پایین نسبت به فرکانس های بالاست. یا بدلیل اینکه در بیماران با افزایش میزان افت شنوایی فرکانس های بالا،یک محدوده پویایی باریک تر در آن ناحیه خواهند داشت،ممکن است که مایل به استفاده از یک نسبت بالاتر WDRC برای این ناحیه فرکانسی خواهند بود.هر کدام از این اثرات می تواند با کانال های مجزای پردازشی صورت گیرد.

ارائه اطلاعات به پرسنل مدرسه در خصوص اهداف استفاده از این پروتز ( اهداف شنیداری مورد نظر )

پی گیری کردن و برنامه ریزی برای تربیت شنوایی

همکاری هم زمان با مرکز کاشت و مدرسه برای فراهم قیمت سمعک کردن شرایط اکوستیکی مناسب یا تجهیزات شنیداری در صورت لزوم ( مثل FM )

ارزیابی منظم و مداوم ادیولوژیک

انتظارات واقع گرایانه

خانواده و کودک باید درباره ی سودمندی کاشت حلزون انتظارات واقع بینانه داشته باشند در غیر این صورت ممکن است دچار نا امیدی و سرخوردگی شوند و حتی پس از کاشت احساس کنند به آنها خیانت شده است . انتظارات برآورده نشده ، اشتیاق به شرکت در جلسات پی گیری و توانبخشی شنیداری را کم می کنند و حتی ممکن است به عدم استفاده منجر شود . تمامی اعضای گروه کاشت حلزون شنوایی باید به رشد انتظارات واقع بینانه ی کودک و خانواده اش کمک کنند . در جلسه ی مشاوره ی مقدماتی انتظارات خانواده را باید بیشتر جستجو و در صورت لزوم تصحیح نمود .

ادیولوژیست در جلسه ی مقدماتی روشن می کند که کودک همیشه نقص شنوایی خواهد داشت . کاشت حلزون وسیله ای کمک ارتباطی است و نمی تواند برای گوش ، قدرتی فرا طبیعی یا شنوایی هنجار فراهم کند . همچنین شنوایی شناس با اصطلاحات غیر حرفه ای توضیح می دهد که عملکرد کودکان کاشت شده چگونه است .

به علاوه ممکن است برای نمونه گیری انتظارات خانواده درباره ی سود احتمالی کاشت پرسش نامه ای تهیه شود . اگر پاسخ ها دلالت به انتظارات غیر واقع بینانه داشته باشد ( مثلاً والدین ممکن است خاطر نشان کنند کاشت حلزون مشکلاتی که در برقراری ارتباط با فرزندمان داریم را حل خواهد کرد یا کودکمان به فاصله ی کوتاهی پس از اینکه یکی از این دستگاه ها را دریافت کرد شروع می کند به حرف زدن ) . ادیولوژیست پیش از ادامه ی روند کاشت بر روی انتظارات خانواده کار خواهد کرد . ادیولوژیست باید به خانواده یاد آور شود اگر چه صحبت کردن ممکن است در دراز مدت به واقعیت بپیوندد ولی والدین باید بدانند صحبت کردن سود ثانویه ی کاشت حلزون است .

عوامل غير پاتولوژيك

سن در كودكان

ثابت شده است كه ثبت VEMP از كودكان در سن 1 تا 12 ماهه (ميانگين 2.3 ماه) بصورت باليني قابل انجام است. در يك تحقيق، نشان دادند كه در 12 كودك نرمال و 12 كودك با بدشكلي‌هاي جمجمه و صورت (شامل آترزي دو طرفه گوش‌ها و سندرم تريچر – كالينز) بخوبي مي‌توان يك VEMP پايدار را ثبت كرد. محرك مورد استفاده، خرید اینترنتی سمعک تون‌برست 500Hz با زمان خيز / افت 1ms و پلاتو 2ms بوده است كه از طريق راه انتقال هوايي با استفاده از هدفون روي گوشي و راه انتقال استخواني از طريق ماستوييد ارائه مي‌شده است. البته در مورد افراد مبتلا به افت شنوايي انتقالي شديد، استفاده از BC كارآمدتر از AC است. حين ارزيابي VEMP كودك به پشت روي زانو يكي از والدين خوابيده است و سرش را تا آنجا كه ممكن است به سمت دگرسو نسبت به گوش مورد تحريك، چرخانده‌اند. در كودكان كم سن، انقباض SCM را با استفاده از رفلكس مسيريابي (Routing) نگه مي‌دارند. در نمونه‌هاي كمي بزرگتر، براي نگه‌داشت انقباض، سر را بصورت آويزان به پايين به سمت دگرسو نسبت به محرك مي‌چرخانند. نهفتگي قله N23 در VEMP كودكان، كوچك‌تر از مقدار مورد انتظار براي بزرگسالان است. نويسنده اذعان داشته است كه حفظ يك انقباض ثابت (سطح فعاليت EMG) در كودكان دشوار بوده است و بنابراين دامنه VEMP آنها بسيار متغيرتر از بزرگسالان بوده است. هم‌چنين، براي ثبت VEMP در كودكان به كمك دو نفر نياز داريم (يك نفر براي كار با دستگاه پاسخ برانگيخته و يك نفر ديگر براي تعيين وضعيت سر كودك و حفظ سطح انقباض عضلاني مناسب). با اين وجود، بررسي‌ها نشان مي‌دهند كه كاربرد VEMP براي تشخيص اختلالات عملكردي دهليزي در كودكان كم سن امكان‌پذير است.

عوامل غير پاتولوژيك

افزايش سن

سن نقش مهمي در آناليز VEMP دارد. تغييراتي وابسته به سن در سيتم دهليزي، بزرگتر از آن چيزي است كه در سيستم شنيداري رخ مي‌دهد، شامل اختلالات عملكردي در ساختارهاي حسي (سلول‌هاي مويي دهليزي)، ساختارهاي عصبي (سلول‌هاي عقدة اسكارپا)، و تغيير در سيستم عصبي مركزي (سلول‌هاي موجود درون هسته‌هاي دهليزي در ساقه مغز). در يك تحقيق ديگر، VEMP را با تون‌برست 250Hz برانگيختند؛ با افزايش سن در محدودة 30 تا 83 سال، دامنه VEMP كاهش پيدا مي‌كند و نهفتگي آن رو به افزايش مي‌گذارد. البته تا بجال هيچ نوع تغيير وابسته سن ثابت، در نهفتگي VEMP گزارش نشده است. براي مثال، در 60 فرد در سنين 7 تا 60 سال، هيچگونه تغيير نهفتگي وابسته به سن، براي VEMP با كليك مشاهده نشده است. در همين تحقيق، نهفتگي VEMP در افراد بالاتر از سن 60 سال، تمايل به افزايش داشته و دامنه آن به وضوح كمتر مي‌شود، هم‌چنين احتمال ثبت VEMP در آنها كمتر مي‌شود. در يك تحقيق ديگر روي سه گروه سني 20 تا 40 سال، 40 تا 60 سال، و بزرگتر از 60 سال، نهفتگي مولفه‌هاي N1 , P1 برانگيخته با تون‌برست 500Hz در هر سه گروه، برابر بوده است. در افراد نرمال (بدون ضايعه دهليزي تشخيص داده شده) با افزايش سن، دامنه VEMP كاهش پيدا مي‌كند. در يك تحقيق ديگر، نوعي افزايش وابسته به سن در سطح شدت مورد نياز محرك براي VEMP را گزارش كرده‌اند، اما بين سن و تفاوت VEMP راست و چپ (از نظر دامنه و آستانه) همبستگي مشاهده نشده است. هم‌چنين هيچ نوع غير قرينگي وابسته سن در پارامترهاي VEMP (نهفتگي و دامنه) ديده نشده است.

ارتباط بين سن و دامنه VEMP، مستقل از كاهش احتمالي وابسته به سن در تون فعالت عضلاني SCM است. از ديدگاه باليني، فقدان VEMP با كليك در بيماران بيشتر از 60 ساله، ممكن است كاملاً وابسته به سن باشد و به هيچ‌وجه نشانه‌اي از اختلالات عملكردي دهليزي نيست. ساير تغييرات در VEMP كه با افزايش سن رخ مي‌دهد، شامل افزايش آستانه‌هاي رديابي پاسخ است. يعني براي برانگيختن پاسخ، به سطح شدت محرك بزرگتري نياز داريم و هم‌چنين حتي با حداكثر شدت محرك نيز دامنه كوچكتري براي VEMPبدست مي‌آيد. تاثير سن بر تفاوت بين دو سمت مبهم است، البته بعضي محققان نوعي غير قرينگي بزرگتر را بين دو گوش در افراد سالمند نشان داده‌اند و عده‌اي ديگر هيچ تفاوتي پيدا نكرده‌اند.

آناليز نتيجه بصورت مقايسه نسبت حاصله، با مقدار مورد انتظار نرمال براي قرينگي دامنه‌هاي VEMP، انجام مي‌شود. با دقت در معادله فوق متوجه مي‌شويم كه مقادير كوچكتر براي تفاوت در دامنه VEMP بين دو طرف، منتهي به نسبت دامنه كوچك‌تر (بر حسب درصد) مي‌شود، در حالي كه ناهمخواني دامنه‌هاي دو طرف (يعني دامنه بزرگ براي سمت نرمال و دامنه كوچك شده براي سمت مبتلا به اختلال عملكردي دهليزي) منتهي سمعک گوش به مقدار بزرگتري از نسبت دامنه (AR) مي‌شود. به بيان ديگر، دامنه پائين‌تر VEMP در يك سمت نشانه بروز نوعي ناهنجاري در سيستم دهليزي است. در بررسي دامنه‌هاي VEMP در دو سمت راست و چپ افراد نرمال جوان، هيچگونه تفاوت معني‌داري مشاهده نشده است، البته در بعضي افراد ممكن است دامنه يك سمت از سمت ديگر بزرگتر باشد. همانطور كه انتظار داريم، تفاوت دو سمت بيشتر براي دامنه VEMP (و نه براي نهفتگي) مطرح است. در تحقيقات باليني شواهدي بدست آمده است كه نشان مي‌دهد، در بزرگسالان كمتر از 60 سال، 0.35 يا AR≤0.34 را مي توان نرمال در نظر گرفت، و 0.35 يا AR>0.34 نشان دهندة اختلال عملكردي ساكول است. اين مقادير هنجار در آناليز نسبت دامنه VEMP، براساس يافته‌هاي منتشر شده در مورد افراد بزرگسال جوان و نرمال اعلام شده‌اند.

علاوه بر دو مولفه اصلي VEMP يعني N1 , P1، به يك مولفه ديگر - احتمالاً با منشا سيستم دهليزي - تحت عنوان N3 نيز گاهي اشاره شده است. نام‌گذاري اين موج تا حدي گمراه كننده است، زيرا سومين موج منفي در توالي شكل موج VEMP نيست، بلكه بيشتر يك قله (فرورفتگي) است كه در نهفتگي پس تحريك، تقريباً در 3ms رخ مي‌دهد. در واقع يك موج N3، يك پاسخ دهليزي با منشا عضلاني شبيه به VEMP نيست. بلكه ظاهراً يك پاسخ الكتروفيزيولوژيك است كه احتمالاً برخاسته از هسته‌هاي دهليزي درون ساقه مغز است. بنابراين، N3 را مي‌توان بعنوان يك پاسخ دهليزي ساقع مغز (Vestibular Brainstem Response = VBR) يا همتاي دهليزي ABR توصيف نمود. همانطور كه نامش پيداست، N3 يك موج با پلاريته منفي است كه گاهي در ABR - كه با يك محرك پر شدت، در افرادي با افت شنوايي حسي عميق برانگيخته مي‌شود - قابل مشاهده است. از آنجا كه N3 را در افراد ناشنوا نيز مي‌توان ثبت كرد، بعضي محققان براي آن يك منشا دهليزي و اختصاصاً ساكول قابل شده‌اند. عده‌اي معتقدند كه پتانسيل N3 به احتمال زياد يك پاسخ برانگيخته شنيداري با منشا حلزون يا يك پاسخ با منشا مجراي نيم‌دايره نيست، زيرا داراي 3ms نهفتگي است و شكل موج تيزي دارد و همراه با آن، سرگيجه وجود ندارد. نتايج نشان مي‌دهند كه پتانسيل N3 ممكن است يك پاسخ اكوستيك ساكول باشد. با استفاده از محرك‌هاي تون برست 1000Hz پر شدت (95dBnHL يا 130dB SPL) كه در حضور يك نويز سفيد پوشاننده همانسويي (100dBSPL) ارائه مي‌شود، در 23 نفر از 24 جوان بزرگسال با شنوايي نرمال توانسته‌اند N3 را بخوبي ثبت كنند. آنها نتيجه گرفته‌اند كه احتمال ثبت يك پاسخ دهليزي در مطالعه آنها - با استفاده از تون‌برست پرشدت - افزايش پيدا كرده است، و با استفاده همزمان از تون‌برست و نويز پوشاننده همانسويي، احتمال ثبت پاسخ‌هاي شنيداري كمتر شده است. علاوه بر اثبات ماهيت دهليزي موج N3، نشان داده‌اند كه يافته‌هاي موج N3 و يافته‌هاي VEMP معمولي با يكديگر همخواني دارند، يعني هنگام ارزيابي افرادي با اختلالات عملكردي دهليزي شناخته شده، موج N3 نيز دچار ناهنجاري مي‌شود.

همچون بسياري ديگر از ويژگي‌هاي ساير آزمون‌هاي الكتروفيزيولوژيك، نهفتگي VEMP براي هر فرد در آزمون‌هاي مختلف كاملاً ثابت است، اما تفاوت دامنه VEMP در افراد مختلف بسيار متغير است، نهفتگي را بصورت فاصله فرورفتگي تا قله محاسبه مي‌كنند و دامنه آن از 200μv است. در هر صورت اندازه دامنه، نسبت شنوایی سنجی به اختلالات عملكردي تعادلي يكطرفه بسيار حساس است. يكي از ويژگي‌هاي برجسته VEMP، حتي در افراد نرمال، غير قرينگي دامنه دو طرف است. براي مثال، در يك تحقيق در مورد غير قرينه بودن دامنه VEMP (با تعريف، تفاوت دامنه بين دو سمت) در افراد نرمال مشاهده شده است كه تفاوت در محدودة صدك 24 تا صدك 75 معادل 0.08μv تا 0.36μv است. آنها سپس نتيجه گرفتند كه در افراد نرمال در اين بررسي، گرايش زيادي به سمت غير قرينگي دامنه‌هاي VEMP دو طرف وجود دارد. در هر صورت، غير قرينگي دامنه VEMP دو طرف در بيماران مبتلا به اختلالات عملكردي در يك سمت خيلي بيشتر از افراد نرمال است. اگرچه تغييرپذيري زياد پاسخ‌ها از يك نفر به نفر بعد، احتمالاً محصول عوامل مختلف است اما سطح تون انقباض عضله SCM- فعاليت الكتريكي EMG زمينه‌اي – نقش اصلي را به عهده دارد. از اين زاويه، نحوه آناليز VEMP همانند آناليز پاسخ‌هاي عضلاني اعصاب صورت – الكترونوروگرافي (ENOG) - است. هدف كلي آناليز VEMP، ارزيابي قرينگي عملكردهاي تعادلي، به ويژه ساكول، از طريق مقايسه سمت راست و چپ فرد است. غير قرينگي ناهنجار دامنه VEMP، يك يافته باليني قطعي در بيماران مبتلا به اختلالات عملكردي دهليزي يكطرفه است. امروزه از يك روش رياضي ساده براي محاسبه نسبت دامنه VEMP در كار باليني استفاده مي‌شود. بطور خلاصه، ابتدا دامنه قله به فرورفتگي مولفه‌هاي اصلي VEMP (يعني از پائين‌ترين نقطه موج منفي در 13ms تا قله موج در 23ms) براي هر دو سمت راست و چپ تعيين مي‌شود، سپس آن را تقسيم بر حاصل جمع دو دامنه محاسبه شده مي‌كنند. تفاوت دامنه‌هاي بين دو طرف (Interside Amplitude Difference = IAD) را معمولاً بصورت نسبت دامنه  براي هر سمت (AR , AL)، و يا بصورت نسبت غيرقرينگي (با استفاده از معادله زير) بيان مي‌كنند:

Amplitude Ratio (%) = (AL – AR) / (AL + AR)

بطوري كه A= دامنه VEMP، R , L = نشانه‌ ارائه تحريك به سمت راست و چپ است. مرجع محاسبات همواره مقايسه پاسخ‌هاي سمت راست و سمت چپ است، كه البته مي‌تواند در مورد افراد نرمال يا بيماراني با اختلالات عملكردي دهليزي يكطرفه بكار برده شود. با يك اصلاح كوچك در روش محاسبه تفاوت دامنه بين دو سمت، مي‌توان از اين فرمول براي آناليز اختصاصي VEMP در بيماران مبتلا به اختلالات عملكردي دهليزي يكطرفه بهتر استفاده كرد، يعني مي‌توان VEMP بدست آمده از سمت ديگر يا آسيب ديده (A) را با سمت غير درگير يا آسيب نديده (U) مقايسه كرد، بدين صورت:

Amplitude Ratio (%) = (AU - AA) / (AU + AA)

آناليز و تفسير

آناليز شكل موج VEMP

با استفاده از پارامترهاي اندازه‌گيري و شرايط مناسب، در افراد جوان (كمتر از 60 سال) بخوبي مي‌توان يك VEMP پايا با قله‌هاي مثبت و منفي - بدون تغيير - را ثبت كرد. ملاحظات خاص در مورد سمعک هوشمند پلاريته شكل موج در آخر همين قسمت بيان مي‌شوند. در مقالات منتشر شده با ناپايداري فراواني در پلاريته دو مولفه شكل موج VEMP روبرو مي‌شويم. همانطور كه قبلاً هم گفتيم، تفاوت در پلاريته شكل موج، عمدتاً مربوط به جايگاه محل نصب الكترودهاي غيرمعكوس و معكوس روي عضله SCM بستگي دارد. هرگاه الكترود معكوس را روي عضله SCM (همانسو نسبت به تحريك) و الكترود غير معكوس را در يك مكان دور (مثل جناغ يا ريشه گردن) نسبت به عضله SCM نصب كنيم، شكل موج VEMP به صورتي ثبت مي‌شود كه مولفه اول آن بصورت يك قله مثبت در حوزه نهفتگي 10 to 18ms و بدنبال آن يك قله (فرورفتگي) منفي در حوزه نهفتگي 17 to 26ms است (شكل 9-15). هرگاه، بصورتي وارونه، الكترود غير معكوس را روي عضله SCM و الكترود معكوس را (بعنوان يك مرجع واقعي) روي هر جاي ديگر بدن نصب كنيم، پلاريته مولفه‌هاي VEMP نيز وارونه مي‌شوند.

اگر همين وضعيت را در نظر بگيريم (الكترود غير معكوس (بصورت دمي) روي همان عضله‌اي كه الكترود معكوس را (بصورت سري) قرار داده‌ايم)، فقط يك پتانسيل عمل (AP) منفرد ايجاد مي‌شود و پلاريته موج اول بستگي به محل سيناپس اكسون‌هاي نورونهاي حركتي درون عضله- به عبارتي نقطه حركت – پيدا مي‌كند. اگر نقطه حركت را نزديك به الكترود منفي در نظر بگيريم، پتانسيل عمل را بصورت افزايش ميزان منفي شدگي از سطح يك رشته عضلاني ثبت خواهيم كرد.

نويسنده سپس بر ارتباط موجود بين مدولاسيون‌هاي تحريكي و وقفه‌اي انقباض عضله SCM و پلاريته شكل موج تاكيد مي‌كند. فرض بر اين است كه VEMP بيانگر يك پاسخ وقفه‌اي (كاهش در همزماني پتانسيل‌هاي عمل واحدهاي حركتي) در حالتي است كه يك پتانسيل عمل واحد داشته باشيم، بدين ترتيب سطح عضله نسبت به پالس تحريكي منفي‌تر محسوب مي‌شود. به هر حال، در مورد پالس وقفه‌اي نيز سطح عضله به نسبت كمتر منفي محسوب مي‌شود.

در مطالعاتي كه از آرايش الكترودها بصورت نصب الكترود غير معكوس روي عضله SCM و نصب الكترود معكوس روي جايگاهي ديگر استفاده مي‌شود، شكل موج VEMP حاصله را بصورت p23 , n13 نام‌گذاري مي‌كنند، زيرا اولين مولفه آن در حوزه 13ms و با پلاريته منفي به سمت پايين ترسيم مي‌شود، در حالي كه مولفه دوم آن داراي نهفتگي حدود 23ms و با پلاريته مثبت است، و به سمت بالا ترسيم مي‌شود. يك عدم ثبات ديگر كه در اكثر مقالات مربوط به VEMP - مخصوصاً آنها كه توسط نورولوژيست انجام شده است - مشاهده مي‌شود، ترسيم قله‌هاي رو به پائين قله‌هاي مثبت و رو به بالا قله‌هاي منفي است. مقادير نهفتگي و دامنه براي دو مولفه VEMP (N2 , P1)، البته تا زماني كه يكي از الكترودها روي عضله SCM باشد، تحت تاثير جايگاه الكترودهاي غيرمعكوس و معكوس قرار نمي‌گيرد. باز هم مقدار دقيق نهفتگي مولفه‌هاي VEMP، به پارامترهاي محرك (مثل نوع، فركانس، و شدت) بستگي دارد كه در بالا مرور كرديم. در اين فصل، VEMP را به شكل يك قله مثبت اول (P1) و يك قله منفي (يا فرورفتگي) دوم (N1) مي‌شناسيم كه با الكترود غير معكوس (فعال) روي خط وسط عضلهSCM ثبت مي‌شود (شكل 9-15).

شكل موجي كه براي VEMP از عضله SCM  (با پارامترهاي مذكور در جدول 8-15) ثبت مي‌شود داراي يك انحراف از خط مرجع در 8ms، يك قله مثبت در حوزه نهفتگي 13ms (p1 يا p13) و يك فرورفتگي منفي در حدود 23ms (N1 يا n23) است. در اكثر مقالات ابتدايي در مورد VEMP، مولفه‌ها را براساس مقدار نهفتگي آنها نام‌گذاري مي‌كردند (مثل p13). توجه كنيد حروف الفبا مورد استفاده، برخلاف آنهايي كه براي نام‌گذاري پاسخ‌هاي برانگيخته شنيداري وضع شده‌اند بصورت حروف كوچك هستند. در سال 1969، سال‌ها قبل از انتشار اولين گزارش در مورد VEMP، پيشنهاد شده بود كه قله‌هاي پاسخ‌هاي عضلاني را با حروف كوچك نام‌گذاري كنند تا بتوان آنها را از پاسخ‌هايي برخاسته از سيستم عصبي حسي، مثل AERها، تفكيك كرد. اخيراً، يك روش نام‌گذاري الفبايي – شماره‌اي ديگر را مطرح كرده‌اند كه براساس توالي قله‌ها، آنها را نام‌گذاري مي‌كنند، مثلاً P1 براي اولين قله مثبت و N1 براي اولين قله منفي استفاده مي‌شود. با استفاده از سيستم نام‌گذاري الفبايي – شماره‌اي برخي مشكلات بوجود مي‌آيد. زيرا دقيقاً همين روش را براي پاسخ‌هاي برانگيخته شنيداري قشري نيز بكار برده‌ايم. گاهي اوقات هنگام ثبت VEMP، ساير موج‌ها با نهفتگي طولاني‌تر نيز آشكارمي‌شوند. به هر حال، اكنون شواهد متعددي نشان مي‌دهند اين موج‌ها كه پس از (P1)p13 و (N1)n23 ديده مي‌شوند، از سيستم دهليزي منشا نگرفته‌اند و در واقع جزو مولفه‌هاي VEMP محسوب نمي‌شوند. در موارد نادر، فعاليت الكتريكي ناشي از انقباض عضله سمت ديگر (سمت مقابل به گوش مورد تحريك) را حين آزمون VEMP مي‌توان ثبت كرد. كه اين حالت احتمالاً بازتابي از حساسيت مفرط سيستم دهليزي به صدا است، البته پاسخ دگرسويي دامنه كوچكتري دارد و پلاريته آن در مقايسه با شكل موج همانسويي، وارونه است.

عضله SCM در سمت مورد ثبت را از تقويت كننده فيزيولوژيك جدا مي‌كنند و جاي آن را به الكترود متصل به عضله SCM سمت مقابل مي‌دهند. همانند آزمون ENOG، هنگام ارزيابي VEMP در هر دو سمت (با تحريك هر كدام از گوش‌ها) از دستورالعمل آزمون واحدي پيروي مي‌كنيم. روش عمومي براي آماده‌سازي پوست باتری سمعک ویدکس براي نصب درست الكترودهاي ثبت پاسخ برانگيخته به تفصيل در فصل سوم توضيح داده شده است.

علاوه بر جايگاه متداول SCM، براي ثبت VEMP مي‌توان از عضلات خلفي گردن، و تا حدي عضله ذوزنقه‌اي و عضله جناغي نيز استفاده كرد. در واقع، در برخي مطالعات اوليه VEMP بر پاسخ پس سري كه از عضلات خلفي گردن بدست مي‌آيند تاكيد شده است. يك الكترود معكوس (مرجع) را تا آنجا كه ممكن است در پائين‌ترين نقطه ريشه گردن (در واقع روي پوست مقابل مهره هفتم گردن (C7)) قرار مي‌دهند.

در يك بررسي، نتايج بدست آمده براي ثبت VEMP از عضلات كشنده گردن در ناحيه پشت سر به شرح زير بوده است:

- آستانه VEMP بالاتر از آستانه شنوايي (بيش از 60dB) بوده است. اين محقق هم‌چنين توانسته بود كه يك پاسخ VEMP را از عضله كشنده گردن در يك بيمار ناشنوا ثبت كند.

- براي توليد پاسخ نيازمند انقباض عضله هستيم.

- در بيماران مبتلا به اختلالات عملكردي عصب دهليزي (مثلاً توموراكوستيك) دامنه VEMP به صورتي ناهنجار، كوچك شده يا حذف مي‌شود.

- نهفتگي اولين موج منفي در VEMP ثبت شده از عضلات كشنده گردن كاملاً مشابه نهفتگي VEMP ثبت شده از عضله SCM بوده است.

طبق شواهد بدست آمده، استفاده از اين جايگاه جايگزين الكترود (عضله پشت گردن) براي ارزيابي VEMP در افراد سالمند كه احتمالاً فاقد قدرت عضلاني كافي (در عضله SCM) هستند، كاملاً مناسب است. در استفاده از جايگاه الكترود خلفي براي ثبت VEMP، بيمار مي‌تواند به راحتي در يك صندلي بنشيند يا به روي شكم روي تخت دراز بكشد تا ديگر نياز به كشيدگي عضلات گردن وجود نداشته باشد. در واقع در اين بررسي از بيمار خواسته مي‌شد كه كاملاً آرام باشد و ديگر به انقباض عضلات گردن نياز ندارد. در همين بررسي دريافتند كه VEMP ثبت شده‌ از عضلات خلفي (عضلات كشنده گردن) از نظر نهفتگي كاملاً مشابه VEMP ثبت شده از عضله SCM است، اما پلاريته آن (موج منفي) كاملاً برعكس پلاريته VEMP از عضله SCM (موج مثبت) است. دامنه مطلق مولفه‌هاي VEMP از عضلات كشنده گردن، كوچكتر از دامنه VEMP از عضله SCM است. بطور كلي، درصد افراد جواني كه پاسخ VEMP عضله SCM را نشان مي‌دهند بالاتر (92%) از جايگاه الكترود روي عضله كشنده گردن (74%) است. در افراد سالمند (بيش از 70 سال) فقط حدود 45 درصد آنها داراي VEMP (از هر كدام دو جايگاه SCM يا پشت سر) هستند. فقدان يك پاسخ قابل رديابي در بيش از نيمي از يك گروه افراد نرمال، آشكارا نوعي عيب براي كاربرد باليني VEMP (از عضله كشنده گردن) محسوب مي‌شود. به علاوه، در ميان عضلات كشنده نيز، كوچك‌ترين دامنه ثبت شده VEMP را هنگامي مشاهده مي‌كنيم كه از عضله جناغي دو طرفه استفاده كنيم (و نه حالتي كه از عضله داخلي كشنده گردن استفاده مي‌شود).

از زمان آناليز 50 to 100 ms  پس از ارائه محرك براي ثبت VEMP استفاده مي‌شود. از آنجا كه آخرين مولفه شكل موج VEMP در حدود 23ms ظاهر مي‌شود، زمان آناليز 50 ms كافي است. دستورالعمل VEMP معمولاً شامل يك زمان خط مرجع پيش تحريك 10 to 20ms يا حدود 20 درصد از كل زمان آناليز است. دامنه VEMP با منشا عضلاني بطور چشمگيري بزرگتر از دامنه ساير پاسخ‌هاي با منشاء عصب - مثلاً پاسخ برانگيخته شنيداري - است. وجود تفاوت ده برابري بين دامنه VEMP و دامنه AER كاملاً رايج است. دامنه سير از فرورفتگي تا قله دو مولفه VEMP (P1 تا N1 يا n13 تا  p23) ممكن است بيشتر از 200μv باشد. بدليل قدرت اين پاسخ، براي تنظيم تقويت كننده در رديابي VEMP معمولاً فقط از 5000 برابر (x500) و يا حتي كمتر از آن (مثلاً x50) استفاده مي‌شود. در مقابل، بهرة تقويت كننده فيزيولوژيك به ميزان x50000 تا x100000 براي ثبت AER مورد نياز است. هم‌چنين بدليل اندازه نسبتاً بزرگ دامنه VEMP، به تعداد دفعات ميانگين‌گيري نسبتاً كمي براي رديابي مطمئن حضور پاسخ نياز داريم. تعداد دفعات متداول ارائه محرك، يا جاروها، معمولاً 50 تا 250 دفعه است. تنظيمات فيلتر فيزيولوژيك براي آزمون VEMP بايد به گونه‌اي باشد كه محتوي نسبتاً كم فركانس فعاليت‌هاي عضلاني را در بر بگيرد. فركانس قطع پائين فيلتر بالا گذر را در محدودة 1 to 30 Hz و فركانس قطع بالا فيلتر پائين گذر را معمولاً در 250 to 2500Hz تنظيم مي‌كنند.

عضله SCM در سمت مورد ثبت را از تقويت كننده فيزيولوژيك جدا مي‌كنند و جاي آن را به الكترود متصل به عضله SCM سمت مقابل مي‌دهند. همانند آزمون ENOG، هنگام ارزيابي VEMP در هر دو سمت (با تحريك هر كدام از گوش‌ها) از دستورالعمل آزمون واحدي پيروي مي‌كنيم. روش عمومي براي آماده‌سازي پوست براي نصب درست الكترودهاي ثبت پاسخ برانگيخته به تفصيل در فصل سوم توضيح داده شده است.

علاوه بر جايگاه متداول SCM، براي ثبت VEMP مي‌توان از عضلات خلفي گردن، و تا حدي عضله ذوزنقه‌اي و عضله جناغي نيز استفاده كرد. در واقع، در برخي مطالعات اوليه VEMP بر پاسخ پس سري كه از عضلات خلفي گردن بدست مي‌آيند تاكيد شده است. يك الكترود معكوس (مرجع) را تا آنجا كه ممكن است در پائين‌ترين نقطه ريشه گردن (در واقع روي پوست مقابل مهره هفتم گردن (C7)) قرار مي‌دهند.

در يك بررسي، نتايج بدست آمده براي ثبت VEMP از عضلات كشنده گردن در ناحيه پشت سر به شرح زير بوده است:

- آستانه VEMP بالاتر از آستانه شنوايي (بيش از 60dB) بوده است. اين محقق هم‌چنين توانسته بود كه يك پاسخ VEMP را از عضله كشنده گردن در يك بيمار ناشنوا ثبت كند.

- براي توليد پاسخ نيازمند انقباض عضله هستيم.

- در بيماران مبتلا به اختلالات عملكردي عصب دهليزي (مثلاً توموراكوستيك) دامنه VEMP به صورتي ناهنجار، كوچك شده يا حذف مي‌شود.

- نهفتگي اولين موج منفي در VEMP ثبت شده از عضلات كشنده گردن كاملاً مشابه نهفتگي VEMP ثبت شده از عضله SCM بوده است.

طبق شواهد بدست آمده، استفاده از اين جايگاه جايگزين الكترود (عضله پشت گردن) براي ارزيابي VEMP در افراد سالمند كه احتمالاً فاقد قدرت عضلاني كافي (در عضله SCM) هستند، كاملاً مناسب است. در استفاده از جايگاه الكترود خلفي براي ثبت VEMP، بيمار مي‌تواند به راحتي در يك صندلي بنشيند يا به روي شكم روي تخت دراز بكشد تا ديگر نياز به كشيدگي عضلات گردن وجود نداشته باشد. در واقع در اين بررسي از بيمار خواسته مي‌شد كه كاملاً آرام باشد و ديگر به انقباض عضلات گردن نياز ندارد. در همين بررسي دريافتند كه VEMP ثبت شده‌ از عضلات خلفي (عضلات كشنده گردن) از نظر نهفتگي كاملاً مشابه VEMP ثبت شده از عضله SCM است، اما پلاريته آن (موج منفي) كاملاً برعكس پلاريته VEMP از عضله SCM (موج مثبت) است. دامنه مطلق مولفه‌هاي VEMP از عضلات كشنده گردن، كوچكتر از دامنه VEMP از عضله SCM است. بطور كلي، درصد افراد جواني كه پاسخ VEMP عضله SCM را نشان مي‌دهند بالاتر (92%) از جايگاه الكترود روي عضله كشنده گردن (74%) است. در افراد سالمند (بيش از 70 سال) فقط حدود 45 درصد آنها داراي VEMP (از هر كدام دو جايگاه SCM يا پشت سر) هستند. فقدان يك پاسخ قابل رديابي در بيش از نيمي از يك گروه افراد نرمال، آشكارا نوعي عيب براي كاربرد باليني VEMP (از عضله كشنده گردن) محسوب مي‌شود. به علاوه، در ميان عضلات كشنده نيز، كوچك‌ترين دامنه ثبت شده VEMP را هنگامي مشاهده مي‌كنيم كه از عضله جناغي دو طرفه استفاده كنيم (و نه حالتي كه از عضله داخلي كشنده گردن استفاده مي‌شود).

از زمان آناليز 50 to 100 ms  پس از ارائه محرك براي ثبت VEMP استفاده مي‌شود. از آنجا كه آخرين مولفه شكل موج VEMP در حدود 23ms ظاهر مي‌شود، زمان آناليز 50 ms كافي است. دستورالعمل VEMP معمولاً شامل يك زمان خط مرجع پيش تحريك 10 to 20ms يا حدود 20 درصد از كل زمان آناليز است. دامنه VEMP با منشا عضلاني بطور چشمگيري بزرگتر از دامنه ساير پاسخ‌هاي با منشاء عصب - مثلاً پاسخ برانگيخته شنيداري - است. وجود تفاوت ده برابري بين دامنه VEMP و دامنه AER كاملاً رايج است. دامنه سير از فرورفتگي تا قله دو مولفه VEMP (P1 تا N1 يا n13 تا  p23) ممكن است بيشتر از 200μv باشد. بدليل قدرت اين پاسخ، براي تنظيم تقويت كننده در رديابي VEMP معمولاً فقط از 5000 برابر (x500) و يا حتي كمتر از آن (مثلاً x50) استفاده مي‌شود. در مقابل، بهرة تقويت كننده فيزيولوژيك به ميزان x50000 تا x100000 براي ثبت AER مورد نياز است. هم‌چنين بدليل اندازه نسبتاً بزرگ دامنه VEMP، به تعداد دفعات ميانگين‌گيري نسبتاً كمي براي رديابي مطمئن حضور پاسخ نياز داريم. تعداد دفعات متداول ارائه محرك، يا جاروها، معمولاً 50 تا 250 دفعه است. تنظيمات فيلتر فيزيولوژيك براي آزمون VEMP بايد به گونه‌اي باشد كه محتوي نسبتاً كم فركانس فعاليت‌هاي عضلاني را در بر بگيرد. فركانس قطع پائين فيلتر بالا گذر را در محدودة 1 to 30 Hz و فركانس قطع بالا فيلتر پائين گذر را معمولاً در 250 to 2500Hz تنظيم مي‌كنند.